Forfaiting jest usługą finansową, która polega na wykupie należności przez zewnętrznego inwestora (forfaitera). Najczęściej to narzędzie dotyczy transakcji zagranicznych. Warto zauważyć, że forfaiting znacząco różni się od faktoringu. Dzięki niemu można szybciej odzyskać należności z tytułu całości długu. W tym artykule przyjrzymy się, co to forfaiting, na czym polega i jak go wykorzystać. Forfaiting – co to za narzędzie finansowe? Ten instrument finansowy wykorzystywany jest przede wszystkim w handlu międzynarodowym. Eksporter sprzedaje wierzytelność o odroczonym terminie płatności zewnętrznej instytucji finansowej. Wtedy taka należność już nie jest po prostu długiem, to teraz weksel in blanco. Warto zauważyć, że forfaiter, czyli podmiot kupujący wierzytelność, przejmuje ryzyko związane z wahaniami kursu walut. Jeżeli kontrahent (dłużnik) opłaci fakturę w odroczonym terminie, może ona mieć nieco inną wartość. Forfaiting obejmuje najczęściej transakcje z obcymi walutami. Wierzyciel bierze na siebie ryzyko, przez które może stracić lub zyskać. Forfaitysta natomiast otrzymuje środki natychmiast. Jakie są rodzaje forfaitingu i czym się charakteryzują? Forfaiting przede wszystkim sprawia, że niezależność i płynność finansowa są możliwe do uzyskania. Wierzyciel się zmienia – osoba, która jako pierwsza była właścicielem długu natychmiast odzyskuje swoje środki. Warto wiedzieć, że istnieją różne rodzaje forfaitingu: Właściwy – nabywca przejmuje całe ryzyko płatności, a zbywca jest zwolniony z jakiejkolwiek odpowiedzialności; Niewłaściwy – zbywca jest obciążony kosztami związanymi z transakcją, nabywca nie ponosi żadnej odpowiedzialności; Otwarty – polega na natychmiastowym poinformowaniu dłużnika o umowie forfaitingowej; Tajny – dłużnik nie jest powiadamiany; Poszerzony – nabywca świadczy także dodatkowe usługi; Bezpośredni – występuje jeden nabywca; Pośredni – wierzytelność sprzedaje nie eksporter, a inna instytucja forfaitingowa. Każdy rodzaj odnosi się do nieco innej sytuacji. Forfaiting to jednak zawsze zakup wierzytelności związanej zwykle z transakcjami międzynarodowymi. Jak wygląda procedura zawarcia umowy forfaitingowej? Jeżeli podmiot zdecyduje się skorzystać z usługi forfaitingu, musi przejść pewną procedurę. Zwykle będzie ona bardzo podobna: Podpisanie umowy handlowej eksportera z importerem (dłużnikiem); Eksporter zamawia usługę forfaitingu; Forfaiter wykupuje wierzytelność i pobiera odsetki dyskontowe; Świadczenie usług lub dostarczenie towarów z umowy handlowej; Zabezpieczenie wierzytelności przez poręczenie lub awal; Importer dostarcza dokumenty dotyczące poręczenia lub awalu do forfaitera; Forfaiter wypłaca środki eksporterowi. Forfaiting może wydawać się skomplikowany. To mimo wszystko standardowy proces wykupowania długu przez pośrednika. Forfaiting – dla kogo takie rozwiązanie będzie dobrym wyborem? Forfaiting jest usługą skierowaną przede wszystkim do firm, które aktywnie współpracują z zagranicznymi kontrahentami i mają problemy dotyczące płynności finansowej. Warto zauważyć, że ta forma finansowania oznacza większe ryzyko niż na przykład faktoring. Dlatego też wierzytelności zawsze weryfikuje się bardzo dokładnie. Dodatkowo najczęściej forfaiter nie będzie skłonny do wykupu należności niewielkich podmiotów. Zwykle w takiej sytuacji kondycja finansowa importera jest dość niestabilna – oznacza to spore ryzyko dla instytucji. Forfaiting a faktoring – jakie są różnice między tymi usługami finansowymi? Warto wiedzieć, że oba te instrumenty finansowe działają na dość podobnych zasadach. Pojawiają się jednak pewne różnice: Forfaiting – całkowicie eliminuje ryzyko kursowe, dlatego stanowi atrakcyjne rozwiązanie przy współpracy z zagranicznymi kontrahentami; Faktoring – zabezpiecza przed ryzykiem kursowym tylko częściowo, ponieważ otrzymujemy środki w walucie transakcji. Faktoring obejmuje transakcje krajowe i zagraniczne. Forfaiting natomiast dotyczy wyłącznie umów międzynarodowych. Jakie koszty trzeba ponieść, decydując się na forfaiting? Niestety forfaiting najczęściej oznacza dość spore koszty. Bank potrąca z góry odsetki dyskontowe za cały okres trwania transakcji. Sam forfaitysta otrzymuje należności pomniejszone o stopę forfaitingową. Konkretne kwoty będą różnić się zależnie od konkretnej transakcji. Wpływ ma tu przede wszystkim całkowita suma zadłużenia, okres oczekiwania, czas opóźnienia w spłacie, ryzyko itd. Mimo wszystko koszty forfaitingu zawsze będą stosunkowo wysokie, porównując do innych instrumentów finansowych. Forfaiting – wady i zalety Forfaiting to prawdopodobnie najlepsze rozwiązanie, kiedy przy transakcjach międzynarodowych firma ma problemy z płynnością finansową. Jakie są zalety tej usługi? Forfaitysta otrzymuje środki dość szybko; Eliminacja ryzyka handlowego i kursowego oraz politycznego; Brak prawa regresu; Możliwość finansowania pełnej wartości umowy; Z góry ustalona stopa dyskontowa; Niewiele formalności. Jakie są wady forfaitingu? Wysokie koszty; Ograniczenie tylko do transakcji międzynarodowych. Forfaiting nie jest rozwiązaniem dla każdego. Niektórym firmom może jednak zagwarantować płynność finansową, dlatego warto poznać jego plusy i minusy. Znajomość rodzajów forfaitingu również pomoże odpowiednio wybrać. Forfaiting sprawia, że płynność i niezależność finansowa są możliwe do uzyskania poprzez zmianę właściciela długu. Z forfaitingu mogą skorzystać firmy, które często zawierają umowy z kontrahentami międzynarodowymi i mają problemy z płynnością finansową. Forfaiting całkowicie niweluje ryzyko walutowe – faktoring wciąż je zawiera. Stopa dyskontowa forfaitingu jest ustalana przed zawarciem umowy, odlicza się ją od całości kwoty wierzytelności. Tak, forfaiting odbywa się z zabezpieczeniem w postaci awalu lub poręczenia.
